Op mijn 45 ste in het rusthuis

Ok, ik geef toe, de titel is een beetje misleidend maar niet meer als 80% van de artikels van HLN.be.

Ik omschreef met de titel immers geen feit maar een gevoel dat ik onlangs heb ervaren door een nacht te moeten doorbrengen in het ziekenhuis voor een slaaponderzoek.

Bij het ondergaan van dit verplichte nummer kreeg ik een angstaanjagend flash forward gevoel dat me uit mijn stoffen pantoffels blies. Ik moest immers reeds om 14 uur mijn pyjama aan zodat de vriendelijke verpleegster me kon klaarmaken voor de nacht. Na dit overjaars Sm ritueel was mijn bewegingsvrijheid zodanig ingekort dat ik me beperkte tot schuifelen naar de wc, mijn tafeltje en mijn bed. Ik stond zo rond 16 uur zelfs een half uur lang door mijn raam naar buiten te kijken hoe de auto’s rond mijn nieuwe habitat wriemelden en wegzoefden.

Op klokslag 17 u kreeg ik 3 witte boterhammen met 4 sneden hespenworst en minarine uit een mini doodskist met als culinaire afsluiter een pudding die je ook zonder tanden kon eten (indien nodig).

Maar de confrontatie kwam pas op het moment dat ik net iets na 18u in mijn bed kroop en de volgende zin uitsprak: ‘ Ah, nog veertig minuten en het journaal is op de BRT’

Om 21u 40 uur deed ik dan maar uit pure verveling het licht uit en trachtte ik te vergeten dat de wereld eigenlijk nog volop aan het draaien was in een draaikolk van interessante tentoonstellingen en gezellige sociale evenementen.

Dat ik daags nadien al vanaf 6u10 op de rand van mijn bed zat te wachten om pas om 8u geholpen kon worden om naar toilet te kunnen gaan heeft niet echt geholpen natuurlijk…

Maar soit, het kan zijn dat ik lichtjes heb overdreven, gedreven in zelfmedelijden en sarcasme, dus zal ik het me waarschijnlijk ingebeeld hebben.

dav

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.