Nog nooit werden zoveel foto’s genomen als nu, nog nooit was fotografie an sich zo populair. En toch doen we dat met een ding waarmee men eigenlijk horen te telefoneren, een smartphone. Niets is zo contradictorisch als de waarde van een foto en de evenredigheid met het toestel dat deze werd genomen. Maar mocht ik hier geen oordeel over hebben zou ik er uiteraard geen blogbericht aan wijden.

Naar mijn inziens gaat het niet om de technologie waarmee het beeld verwerkt wordt maar wel om de inspiratie van de op de knop drukkende ‘fotograaf’. Ik, ik erger mij vooral dood aan de eindeloze reeksen van dezelfde inspiratieloze versies van 1 beeld overgoten met digitale sausjes van al dan wel of niet betalende filters. Wees dan niet verbaasd als u mij zo nu en dan hard in de verte hoort roepen:

‘selecteren, selecteren, selecteren moet je leren gij lul! ‘

Ik zie in een milliseconde of een foto bewust creatief is genomen of onbewust imbeciel is ingeklikt. Toch sta ik dus open als een kind van 5 jaar voor alle mogelijkheden wat o.a. Sociale media te bieden heeft. Want tussen de eindeloze rommel zit er hier en daar een parel dat dit alles de moeite waard maakt. Vaak hebben jonge, frisse ‘ogen’ , een interessante, naïeve kijk op de wereld die wij, volwassen, vergeten te gebruiken hebben en dat is jammer. We kunnen dus allen iets leren van dat schermwrijvend tuig met veel te korte broek en blote enkels.

De democratisering van de fotografie door de intrede in het digitale tijdperk heeft dus zijn tweede fase bereikt, die van de eindeloze verweving van zowel kunst in kitch en dat heeft niets met het toestel te maken maar alles met de intentie.

Daarmee zeg ik niet dat een meerwaarde van een ‘echt’ fototoestel onbestaande is, in tegendeel, want wie bewust met die intentie omgaat zal meer flexibiliteit vinden in een reflexfototoestel maar dat is een ander verhaal…

Dus verval ik voor een keer in clichés door te zeggen, less is more, welke zeker van toepassing is op de moderne fotografie. Denk dus even na de volgende keer dat je een foto post, vertel je een authentiek verhaal of was je duim gewoon weer sneller dan je grijze hersencellen?