Soms krijg ik zo’n geniepig berichtje in mijn mailbox, gespekt door ongefundeerde haat en eindeloze achterlijkheid.

Zo’n boodschap uit een diep innerlijk gevoel om te spuwen met woorden die men niet beheerst over een onderwerp waar men eigenlijk niets van begrijpt. Maar ja, iedereen heeft recht op een menig, ook als het een domme is.

Dat het dan ook op een makkelijk anonieme manier is verstuurd vertelt vooral iets over de labiele toestand van de digitale auteur. Ja inderdaad, je hebt recht op een mening maar verkondig deze dan wel open en trots op de barricade van de publieke opinie en niet in een laf holletje van de gefrustreerde maatschappij.

En ja, mijn foto’s zijn al eens niet even scherp. En ja, soms staan er al eens fouten in blog die taalpuristen theatraal doen schudden met hun hoofd. Maar dat is dan vooral omdat in mij chaotisch hoofd de ideeën vlugger komen dan mijn handen kunnen vertalen en omdat ik op dat moment kies voor de echtheid van de emotie i.p.v. voor de beperkende regels van de zelfverklaarde experten.

Als ik fotografeer of schrijf is dat uit pure passie. Als dat je stoort moet je vooral iets anders gaan doen… zoals iets nuttig doen met je leven bijvoorbeeld.

Mijn devies is dan, ook: als je beter kan, hou je vooral niet in! Ik hou wel van een beetje uitdaging, dat houd me scherp en geeft me munitie voor de volgende Thierry-bashing…

Bron: Aristoteles en Itsallyourboo.com