Over politiek discuteren is altijd delicaat in Belgie, vooral waar ik woon, net op de taalgrens met Wallonië en de werkloosheidsgrens met Brussel.

En daarom wil ik vandaag ook geen eindeloos gekrakeel starten maar wil ik het wel hebben over de enige echte ziekte van de westerse politieke ‘beschaving ‘die van de politieke correctheid.

Want vaak worden verkeerde beslissingen genomen door de bevoegde instanties op basis van de redenering ‘wat gaan de anderen daarvan denken’ en niet als gevolg van een serene, weloverwogen analyse.

Vergelijk het met het evaluatieniveau van puisterige tieners op de speelplaats op maandagmorgen, maar dan zonder geile dromen en met desastreuze gevolgen.

Denk maar aan de schrijnende problematiek rond vluchtelingen. Opvang en medeleven zijn zeker nodig maar wel om de juiste reden, niet omdat de buren dat de enige juiste keuze vinden.

Keuzes maken op basis van emoties of graad van populariteit is sowieso ‘not done’ als men het over miljoenen levens heeft maar hoe kan je logisch redeneren zonder harteloos te lijken.

Sommige landen uit de voormalige Oostbloklanden hebben besloten om zich daar niets van aan te trekken en rechtuit te kiezen om niet politiek correct te zijn en alle vluchtelingen naar de ‘heilige’ landen door te schuiven.

Men mag zich nu wel ernstig afvragen wie hier nu de onnozelaar is, de duivel of de heilige, of zijn het eerder de slimme en de dommerik, slachtoffer van zijn eigen goede schijn.

Ik pleit dus voor een verschuiving van politieke correctheid naar haalbare menselijkheid waarbij men open staat voor diegenen die het nodig hebben zonder de wortels van deze hulp te vernietigen met overhaaste maatregelen.

Of zoals ze in oud vlaamsbloks zouden zeggen: iedereen is welkom maar eerst die van ons!

Foto credit: Couldbeworse-comic.com