Er was eens heel lang geleden een volk dat werd uitgebuit, met stokken en slagen gedwongen om voor een karig loon te werken in slechte en zware omstandigheden.

En terwijl een paar rijken en geprivilegieerden vanop de gouden troon deze schande overkeek, mompelden ze trots ‘kijk hoe wij het gepeupel helpen om brood op de plank te krijgen, wat zijn we toch fantastisch!’

Tot er een paar mannen uit de onderdrukking opstonden en hun stem lieten horen, anderen volgenden hun weg en samen werden ze sterk genoeg om betere werkomstandigheden af te dwingen, loon naar werk en inspanning te verkrijgen.

Deze mannen werden het aanspreekpunt voor al hun grieven en angsten, hun taak was nobel en eerzaam. Tot een paar van deze eisen gingen stellen die gericht waren op hun eigen comfort, het waren immers zij die de arbeiders een beter leven gaven.

En zoals de kleine man steeds diegene aanbid die hem brood en smartphones geeft liet hij deze perverse escalatie begaan, niet wetende welk monster ze aan het vetmesten waren.

Want het duurde niet lang of deze mannen werden heren, heren die de situatie overschaduwden vanop hun papieren troon van ongegronde privileges en premies.

Ze rookten sigaren met de rijken en deelden hun hoeren met het waanidee dat ze nu beter waren dan de andere mensen op de werkvloer.

Heren werden boeven, naar evenbeeld van die die hen hun nieuwe status had gegeven want zoals de Michel Vandenbosches van die tijd al gauw merkten moest men harder roepen dan het nodig was om gehoord te worden.

En al gauw werden grieven, grillen en stond men op de barricade voor meer geld en voorrechten, voor meer maaltijdcheques en extra verlofdagen zonder ervoor te moeten werken. Compleet absurde privileges werden doorgedrukt onder de drogreden dat anders de hele natie zou stoppen met wat ze aan het doen zijn.

Er was eens (heel lang geleden) een volk dat werd onderdrukt, met stakingen en bezettingen werden ze verhinderd om te kunnen werken terwijl er in hun naam eisen werden gescandeerd dat achterhaald en onrealistisch waren.

De redder werd de tiran op een ogenblik dat we even niet aan het opletten waren.

Hadden we maar een paar mannen die uit deze onderdrukking opstonden om alles weer beter te maken… . voor henzelf.