Zondag avond, ik kijk naar mijn favoriete programma ‘de mol’ en laat me meeslepen door het verhaal van actie, opdrachten en verraad. Ik voel me betrokken, aangesproken en verwant met de kandidaten en hun persoonlijkheden, zelfs de priester oogt er sympathiek en ‘zoals ons’.

Maar plots schuift de naald van de plaat, een scherp geluid gaat over de aangename achtergondtonen als ik besef dat het hele team uitdagers na de loodzware proef vanzelfsprekend troost en beloning vinden in liters lokale wijn.

Zie mij nu vooral niet als een alwetende moraalridder dat op kruistocht gaat tegen de Duivel en zijn Duvel. Neen, ik besef plots dat er kinderen kunnen meekijken met dit razend populaire programma die nu de boodschap krijgen dat een bacchanaal comafestijn als een sociaal aanvaardbaar wordt voorgeschoteld.

Sta me dus toe om me vragen te stellen bij onze dubieuze relatie met alcohol zonder dat u het weglacht in termen van gewoontes en tradities.

Waar is het fout gegaan dat we in Vlaanderen gestopt zijn met ‘nuchter’ denken als het over alcohol gaat? Roken in al lang niet meer stoer en de stoomtreinende E sigaret lijkt meer iets voor afkickende yuppies van den Aldi. Maar bij het woord -alcohol-  blijven een aantal, niet wetenschappelijk, gestaafde synoniemen in koor klinken zoals daar zijn: feest, plezier en het is wel ok hoor…

Wie wil er nu feesten zonder drank? Iedereen kent dan ook de zegswijze van elke discobar ‘geen drank, geen klank’ en iedereen kan er ook hard mee lachen. Maar wat nadat het lachen is vergaan en dat we beseffen dat de mensen die continue aan het drankorgel lurken eindelijk zielige zelfslachtoffers zijn?

Zelfs de humor van de begeleidende foto banaliseert de problematiek op de wijze dat de ironie zichzelf inhaalt.

Hopelijk komt er binnenkort een nieuw besef dat het niet ok is dat uw ‘zatte’ nonkel op een communiefeest  met zijn broek op zijn enkels poseert bij de groepsfoto.

Credit foto: justfunnies.com