Een gevoelig onderwerp, ik weet het. Met dit stuk wil ik niet meer olie op het vuur werpen maar gewoon duiden waarom ik het gezelschap van honden boven katten verkies.

En vergis u niet, ik weet waar ik het over heb, ik heb kunnen vergelijken zoals Eddy Wally met zijn sjakochen en Gertje met al zijn K’s want mijn finaal besluit kwam er pas na het bezitten van twee katten en twee honden.

Waarom heb ik toch liever een hond? Omwille van de trouwheid van een hond: mijn hond is mijn schaduw, niet als die van een slaaf maar als een vriend die dankbaar is, zwakheden vergeeft en oprecht om je geeft.

Als ik op stap ben weet ik dat ik nooit alleen ben, stil hijgend, bruisend van naïef enthousiasme en eenvoudig geluk volgt mijn vriend me zonder te oordelen waar ik ga of waar ik blijf staan.

Een wandeling is het evenement van de dag en als beloning komt jouw hond warm aan je voeten liggen in de hoop een aai te krijgen voor het zeventiende slapengaan.

En ja, soms ruikt mijn hond niet zo fris en likt ie zijn eigen aars proper met dezelfde tong die ie ons hartstochtelijk begroet maar steeds is zijn affectie oprecht en zonder bijbedoelingen (behalve bij dat ene stuk lekker vlees dat nog op de bord rest).

En of je nu twee minuten of een hele dag van huis bent, steeds heb je recht op een enthousiaste verwelkoming alsof je jaren bent weggeweest terwijl de kat van de buren hen zijn middenvinger opsteekt voor een welgemeende ‘fuck you!’

Daarom, ben ik een hondenviend…