Doordat de beeldvorming van digitale fotografie technisch gebaseerd is op de 3 basiskleuren Rood, geel en blauw is er met de tijd een foeilelijke trend ontstaan namelijk: kleuselectieve filters.

Deze waren heel populair tien jaar geleden bij de gratis beeldverwerkingsprogrammas en om een terechte reden werden deze al vlug vervangen door effecten met een echte meerwaarde.

Ik ben nu wel kleurenblind maar ik kan u garanderen dat ik, ik tegenstelling wat sommigen soms denken, ik echt wel de wereld zie in kleur, niet in zwart wit en al zeker niet in zwart wit met enkele blauwaccenten zoals deze filters simuleren.

En dat is ook mijn punt, fotografie is het ultieme medium om dingen en gevoelens vast te leggen zoals we ze zien, niet zoals een alien met een gezichtsafwijking veroorzaakt door de cyane schijn van een verre planeet dat ziet.

Dat is ook de reden waarom ik bij cursussen die ik geef het gebruik van kleurenfilters probeer te matigen. Als je een zwart wit beeld neemt van een bos in bloei weet je dat dit niet klopt omdat bomen groen en bruin horen te zijn, je hersenen gaan dat ervan als een irreëel beeld en niet aangenaam vinden.

Kleurinvloeden mogen gerust waar het een meerwaarde brengt, niet in het geval om van een slechte foto een goede te maken. Sepia of bruintinten mogen gerust als je een retro stijl wil creëren in een dito styling en zwart wit zal bijvoorbeeld heel mooi geven bij oude gebouwen of stenen structuren.

Het is ook zinloos om een bepaalde foto meermaals op facebook te posten in verschillende kleurversies. Fotograferen is keuzes maken en alle mogelijke versies van de regenboog posten is even smaakvol als Schotse Haggis.

Hoe dan ook, hef de waarde van de ambacht fotografie naar een hoger level door coherent met kleuren te werk te gaan, je doet iedereen en vooral je eigen geloofwaardigheid een enorm plezier mee.